Lezen in de sneeuw

Bij de sneeuw van vandaag moest ik meteen denken aan het  boek Het verdriet van de engelen van de IJslandse auteur Jón Kalman Stefánsson. Toen ik het boek las had ik de neiging een jas aan te doen vanwege die ellendige sneeuw. Een jongen – hij blijft naamloos – komt na een ijzige boottocht terug aan land. Hij rouwt om zijn beste vriend, die tijdens de boottocht om het leven is gekomen. Vertwijfeld en alleen zoekt hij een manier om zijn leven weer op te pakken en om het verlies te verwerken.

Als de weken verstrijken ebt de impact van de gebeurtenissen wat weg. Hij wordt door Jens, de postbode, overgehaald om samen met hem post te bezorgen in een onbekend gebied. Een gevaarlijke tocht, die hen over de bergen en door sneeuwstormen naar het Winterstrand moet brengen. De taal van het boek is zeer beeldend en poëtisch. Geschikt voor leeskringen, omdat het aantoont dat een boek ook (bijna) zonder verhaal kan en er toch genoeg gespreksstof over blijft. Het boek volgt op Hemel en hel, maar is heel goed afzonderlijk te lezen.