Het graf van de voddenraper

Voor de Academica Debutantenprijs las ik als derde boek Het graf van de voddenraper van Bart Vercauteren. Op de website van uitgeverij Houtekiet staat het volgende:
1988. René, de grafdelver van het kerkhof in Mortsel, wil alleen zijn om een graf te graven. Het is meer dan zijn zoveelste klus, het is zijn laatste graf, en hij wil nadenken. Ook Gert, de zoon van de voddenraper, heeft het kerkhof uitgekozen om te overdenken wat de voorbije dagen gebeurd is. Er volgt een ontmoeting tussen twee verwante zielen, tussen twee werelden en twee manieren om te rouwen. Tegen die achtergrond beleeft René zijn leven en het bombardement van 1943, dat voor hem en zijn familie zo bepalend is geweest, opnieuw. Rouw, de invloed van de oorlog op gewone mensenlevens: het zijn bekende thema's en zeker voor een debuut vond ik het met veel inlevingsvermogen en gevoel geschreven. Voddenraper en grafdelver zijn originele invalshoeken en het boek biedt zeker gespreksstof voor leeskringen. Opwekkend is het niet, dat vind ik voor gebruik in een leeskring een minpuntje omdat er al zoveel 'zware' boeken zijn. De relativerende humor zoals in de boeken van Dimitri Verhulst ontbreekt. Het is echter bondig geschreven, de auteur weet sfeer en emotie op te roepen, dus ik geef een positieve waardering en blijf deze auteur volgen.

De val van Hippocrates

Voor de Academica Debutantenprijs 2011 las ik als tweede boek De val van Hippocrates, geschreven door Menno Lievers. De auteur studeerde geneeskunde en filosofie, op Literatuurplein staat een uitgebreid interview met hem. Zijn medische achtergrond is goed te merken bij de beschrijving van ziektes, zieken en verpleegsters. Medisch Centrum West is er niks bij. De hoofdpersoon is vanwege een tekort aan opleidingsplaatsen gedoemd om te blijven werken als basisarts, het boek speelt eind jaren 80. Op de achtergrond speelt een gebeurtenis uit zijn jeugd: tijdens een bergwandeling is zijn broertje in een afgrond gevallen. Zelf vond ik deze verhaallijn vaag en ontging me het verband met de rest van het verhaal. Ik heb het boek met plezier gelezen omdat het met vaart en humor is geschreven. Aan het eind ging het snel, de auteur kon geen maat meer houden. De NRC noemt het een medisch griezelkabinet. Voor leeskringen, zeker met deelnemers die in een ziekenhuis werken, kan ik het aanbevelen. In recensies zoals hier en hier kwam ik de thema's schuld, hypocrisie en euthanasie tegen. Lievers zegt daarover in het blad Medisch Contact: de vraag die ik stel is deze: is iemand die goed doet, zoals een arts, ook vanzelf een goed mens? Ruim voldoende voor een geanimeerde leeskringbijeenkomst.

Hoe kies ik een boek voor onze leeskring?

Een poosje geleden werd ik gebeld door een deelnemer van een leeskring die het lastig vond om een keuze te maken uit onze Leeswijzer voor leeskringen. Wat was het probleem? Ze wilde geen boeken over oorlog,dood of met veel sex of problemen. Mijn reactie was: mevrouw, dit is het leven en dat zien we terug in de literatuur. Daar had ze begrip voor, maar ik kon haar niet echt overtuigen. Hoe kiezen leeskringen hun boeken? Sommige doen het bij toerbuurt, dus een leeskringdeelnemer neemt deze taak op zich voor één bijeenkomst of een heel seizoen. Het komt ook voor dat de leeskring een leidster heeft die de keuze maakt. Er zijn leeskringen die standaard elk seizoen een klassieker, Nobelprijswinnaar of een jeugdboek lezen. Achterin de Leeswijzer van de OBD staat een inhoudsopgave op onderwerp, bijvoorbeeld kinder- of mannenleven, rouwverwerking, relaties, eenzaamheid, Ierland etc. Heeft iemand nog een andere invalshoek voor de boekenkeuze? Ook tips voor de vragensteller uit het begin van mijn stukje zijn welkom.

Ik ontmoette een man

Onlangs vond ik op mijn bureau een doosje boeken met alle titels die genomineerd zijn voor de Academica Debutantenprijs 2011.
De organisatie verloot elk jaar 35 van deze pakketten. Ik ben er blij mee, want via de bibliotheek zijn debuten niet altijd gemakkelijk verkrijgbaar. Toch verdienen ook zij de aandacht, en dankzij deze gift kan ik ze dus allemaal lezen. Ik ben begonnen met Ik ontmoette een man, geschreven door Gerrie Hondius. Het zijn 120 korte verhalen over ontmoetingen met mannen. Er komen veel verschillende types voorbij, zoals de schrijfster zegt in een interview zijn het eigen ervaringen. Ik heb het met plezier gelezen omdat het vlot leesbaar en herkenbaar is.Knap hoe ze de mannen zo bondig en raak beschrijft. Het boek bevat geen diepe literaire laag die voor leeskringen interessant is om uit te pluizen. Het lijkt me echter wel geschikt om samen met een vriendinnenclub te bespreken en elkaar uit voor te lezen. Ook met mannen erbij? Ja zeker, dat kan een geanimeerd gesprek worden.

Nationale leeskringdag?

De hoofredacteur van het tijdschrift Boek-delen attendeerde mij op het volgende, met de vraag of dit iets is voor de Lage Landen. Ik leg het u graag aan u voor:
op 25 juni is het in Engeland nationale leeskringdag, georganiseerd door bibliotheken en boekhandel. Zij richten zich op leeskringen voor iedereen: kinderen, laaggeletterden, slechtzienden, striplezers, digitale lezers, wel/niet verbonden aan een bibliotheek etc. Ook mensen die zich willen aansluiten bij een leeskring kunnen zich op op deze dag melden. Het is een kans voor bibliotheken om te laten zien wat zij doen met welke partners voor leeskringen. In Nederland hebben we de actie Nederland Leest, van 21 oktober tot 18 november. Is het een idee om van een dag in die periode nationale leeskringdag te maken? Ik ben benieuwd naar uw reactie.

Leeservaringen digitaal delen

Dit weblog kent (aan de rechterkant) een rubriek 'digitaal lezen', en deze heb ik zojuist aangevuld omdat er weer nieuwe initiatieven zijn. Zo raakt het uitwisselen van leeservaringen steeds meer versnipperd. Is dat erg? Je zou kunnen zeggen: elke site over lezen z'n eigen publiek (literair, thrillers..). Een advies uitbrengen over beste of meest inspirerende zou ik niet durven. Met inspirerende bedoel ik boekentips, graag auteurs die niet al in alle andere media aan de orde zijn geweest. Bright geeft een uitgebreide toelichting bij boekenclub 2.0, interessant voor wie zich wil orienteren op het digitaal delen van leeservaringen. Vorig jaar schreef ik al eens over Mieke's Leesclub en niet te vergeten De Boekensalon. Ik sta achter het idee van de Boekensalon, ze doen erg hun best. Maar de vormgeving, ik kan m'n weg niet vinden.
Ik houd me dus bij Librarything, en mijn groep De Parelketting, gemakkelijk om te zien wat anderen lezen. Over uitgevers heb ik het nog niet eens gehad, zie bijvoorbeeld De Geus . Ik kan me voorstellen dat zij het doen vanuit het oogpunt van klantenbinding.
Tot slot: in Overijssel hebben de bibliotheken een nieuwe versie gekregen van de catalogus, waarmee het mogelijk is om een recensie te schrijven of een discussie te voeren. Laten lezers zich beinvloeden bij hun boekenkeuze? Ik zal een aantal van mijn leeservaringen uit Librarything overzetten naar de bibliotheekcatalogus en kijken wat de reacties zijn.

Uw eigen boeken omruilen in de bibliotheek?

Vandaag organiseert de NS op het station in Leiden de NS Thriller Wissel. Reizigers kunnen hier hun eigen grijsgebladerde thrillers, horror- en spionageverhalen omruilen voor een ander, nog niet gelezen spannend boek. De NS organiseert deze actie in het kader van de Maand van het Spannende Boek.
De bibliotheek in Delft organiseerde vorig jaar een boekenruilbeurs. Bent u van mening dat de Overijsselse bibliotheken dit zouden moeten doen voor hun lezers?